Sponsorzy:
Włodzisław Duch jest profesorem zwyczajnym, kierownikiem Laboratorium Neurokognitywnego w Interdyscyplinarnym Centrum Nowoczesnych Technologii, oraz pracownikiem Katedry Informatyki Stosowanej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracował też na Wydziale Inżynierii Komputerowej (School of Computer Engineering), Uniwersytetu Technologiczego Nanyang (Nanyang Technological University) w Singapurze jako Nanyang Visiting Professor i visiting professor (2003-2012).
Ukończył studia fizyki teoretycznej (1977), obronił doktorat z chemii kwantowej (1980), zrobił habilitację z matematyki stosowanej (1987), a po doktoracie pracował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii (University of Southern California) w Los Angeles (1980-82). Później pracował między innymi w Instytucie Astrofizyki Max-Plancka w Monachium (1984-2001), Instytucie Technologicznym Kyushu (Kyushu Institute of Technology), Uniwersytetach Tokyo, Rikkyo i Meiji w Japonii, na Uniwersytecie Florydy (Gainsville, USA), Uniwersytecie Alberty w Edmonton w Kanadzie i kilku innych instytucjach. W latach 2012-14 pełnił funkcję Prorektora ds. Badań Naukowych i Informatyzacji UMK, a od kwietnia 2014 do grudnia 2015 wiceministra (podsekretarza stanu) w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Włodzisław Duch jest/był członkiem rad wydawniczych 16 międzynarodowych czasopism naukowych. Jest też współzałożycielem wielu towarzystw naukowych (fizyki komputerowej, sieci neuronowych, kognitywistyki, sztucznej inteligencji) i czasopism związanych z tymi dyscyplinami nauki. Przez dwie kadencje piastował stanowisko prezesa Europejskiego Towarzystwa Sieci Neuronowych (European Neural Networks Society, 2006-2008-2011), w 2013 roku został wybrany na Fellow of the International Neural Networks Society, jest czynnym członkiem komitetu technicznego IEEE CIS, oraz ekspertem programów naukowych Unii Europejskiej. Opublikował ponad 450 artykułów naukowych i popularno-naukowych, napisał 5 książek a 21 współredagował. Jego firma DuchSoft stworzyła oprogramowanie GhostMiner, którego sprzedażą zajmuje się firma Fujitsu.
Głównymi obszarami zainteresowań naukowych Włodzisława Ducha była początkowo fizyka komputerowa i molekularna (1977-1990), potem (1990-2012) inteligencja obliczeniowa (Computational Intelligence), w tym metody pozwalające na zrozumienie struktur danych, ogólna teoria inteligencji komputerowej oparta na ocenie podobieństwa i składaniu transformacji oraz meta-uczeniu, które automatycznie znajduje najlepszy model dla danego zbioru danych, informatyka neurokognitywną, czyli algorytmy inspirowane sposobem funkcjonowania mózgu na wielu poziomach, architektury kognitywne, neurodynamiczne modele chorób psychicznych integrujące poziom genetyczny, molekularny i behawioralny, oraz modele pozwalające na wizualizację zdarzeń mentalnych. Ma też na koncie kilka publikacji z filozofii umysłu. Od 2013 roku skupił się nad rozwojem Laboratorium Neurokognitywnego na UMK, a w nim badaniami teoretycznymi i eksperymentalnymi procesów poznawczych.
Mając szerokie doświadczenie w wielu dziedzinach nauki oraz zrozumienie różnych kultur, Włodzisław Duch stara się zbliżać do siebie różne społeczności naukowe. Wiele informacji na temat jego działalności, prace naukowe i notatki do różnych wykładów, znaleźć można na stronach WWW dostępnych po napisaniu „W. Duch” w Google lub innych internetowych wyszukiwarkach.
AI i technologie neurokognitywne (Czwartek 15.00-15.45) [Slajdy] [WWW]
W niezbyt odległej perspektywie możemy się spodziewać wielkich postępów wynikających z zastosowania metod sztucznej inteligencji w badań neurokognitywnych, jak i postępu w rozwoju samych metod sztucznej inteligencji wynikających z badań nad mózgiem. Przedstawię w skrócie postępy w kilku obszarach:
Urządzenia wykorzystujące neurofeedback oparte o EEG rozwijane są od 40 lat i stosowane są w dziesiątkach tysięcy pracowni na świecie. Nowe metody analizy sygnałów pozwalają na osiągnięcie znacznie lepszych wyników. Formowanie się anatomicznych i funkcjonalnych sieci połączeń w mózgu decyduje o zdolnościach i inteligencji, odpowiedzialne są za zaburzenia pracy mózgu. Myśli, obrazy, dźwięki i rodzące się w mózgu intencje były do niedostępne obiektywnym metodom badań, ale dzięki metodom funkcjonalnego neuroobrazowania umysł powoli traci swój prywatny charakter. Obserwując aktywność mózgu potrafimy dostrzec wiele procesów zanim staną się one świadome. Powstały interfejsy mózg-komputer (BCI) odczytujące intencje, rozproszenie uwagi, nastrój, stany emocjonalne, umożliwiające liczne zastosowania w praktyce.
Drugim istotnym obszarem rozwoju jest neuromodulacja, zamykająca pętlę mózg-komputer-mózg (BCBI). Pozwala to ingerować bezpośrednio w nieprawidłową pracę mózgu, zmieniać swoje zachowanie pobudzając mózg różnymi metodami: polem magnetycznym, prądem elektryczny, ultradźwiękami, za pomocą głęboko wszczepionych elektrod. Pozwoli to osobom cierpiącym na chorobę Parkinsona, zaburzenia kompulsyjno-obsesyjne i wiele innych na świadome kontrolowanie swoich problemów. Może też się stać użyteczną metodą niefarmakologicznej kontroli różnych rodzajów bólu. Powstają metody BCBI usprawniające działanie zdrowych mózgów, ułatwiające nabywanie umiejętności. Po raz pierwszy w historii ludzie zaczynają kształtować swoje mózgi dzięki technice, a nie tylko wychowaniu i edukacji. Precyzyjna psychiatria będzie wkrótce możliwa. Konsekwencje są trudne do wyobrażenia.
Na pograniczu nanotechnologii, sztucznej inteligencji i technologii neurokognitywnych powstają zaawansowane rozwiązania oparte na procesorach neuromorficznych, które umożliwią symulację procesów mentalnych za pomocą urządzeń o złożoności podobnej do ludzkiego mózgu. Z drugiej strony lepsze zrozumienie sposobu działania mózgu daje nadzieję na stworzenie systemów ogólnej sztucznej inteligencji (general artificial intelligence).
Prof. Jacek Mańdziuk, ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej (FTiMS PW) w 1989 roku, na którym uzyskał także stopień doktora nauk matematycznych w roku 1993. Habilitował się w dyscyplinie informatyka w Instytucie Badań Systemowych PAN w 2000 roku. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w roku 2011.
Z Wydziałem FTiMS a następnie MiNI (Matematyki i Nauk Informacyjnych) PW jest związany od 1989 roku, obecnie jako profesor zwyczajny, Kierownik Studiów Doktoranckich w dyscyplinie informatyka oraz Kierownik Zakładu Sztucznej Inteligencji i Metod Obliczeniowych.
Prof. Jacek Mańdziuk jest autorem 130+ prac, w tym 3 monografii (m. in. Knowledge-free and Learning-based Methods in Intelligent Game Playing, wyd. Springer, 2010), stypendystą Fundacji Fulbrighta w kategorii Senior (University of California at Berkeley, USA oraz International Computer Science Institute, Berkeley, USA) oraz stypendystą Fundacji Roberta Schumana (CNRS, Besacon, Francja). W ostatnim okresie czasu był profesorem wizytującym w Yonsei University w Korei (2011), University of Alberta w Kanadzie (2011), University of New South Wales w Australii (2013), oraz w latach 2015-2017 w School of Computer Science and Engineering, Nanyang Technological University w Singapurze.
Jego zainteresowania naukowe obejmują zastosowania metod inteligencji obliczeniowej oraz sztucznej inteligencji w grach, dynamicznych problemach optymalizacyjnych, wspomaganiu współpracy ludzi ze sztucznymi agentami (human-machine cooperation) oraz modelowaniu finansowym. Prowadzi również badania w obszarze systemów ogólnego zastosowania posiadających umiejętność nauki oraz rozwiązywania problemów w sposób zbliżony do ludzi (human-like learning and problem solving). Jest założycielem i przewodniczącym IEEE Task Force on Towards Human-like Intelligence. Wspólnie z prof. Włodzisławem Duchem z UMK oraz prof. Januszem Starzykiem z Ohio University organizuje co roku IEEE Symposium on Computational Intelligence for Human-like Intelligence. Więcej informacji dotyczących jego działalności organizacyjnej i naukowej można znaleźć na stronie http://www.mini.pw.edu.pl/~mandziuk
AI i ML w grach. Przegląd zagadnień i inspiracje metod „human-like” (Czwartek 15.45-16.30) [Slajdy]
Dynamiczny rozwój AI w ostatnich 10 latach nie ominął także domeny gier, która w pewnych aspektach stała się jedną z sił napędowych tego procesu. Przykładem kanonicznym postępu związanego z zastosowaniami AI w obszarze gier są dokonania firmy Google Deep Mind w grze Go, która przez dziesięciolecia stanowiła bastion supremacji ludzi nad maszynami w dziedzinie klasycznych gier umysłowych. Jednocześnie, wraz z fenomenalnym wzrostem efektywności sztucznych agentów w grach, można zaobserwować stopniowe przenoszenie punktu ciężkości z zagadnienia dalszej poprawy gry na problem użyteczności treningowej agentów AI – zwykle rozważany w kontekście ogólniejszym niż konkretne gry.
W ramach prezentacji dokonam krótkiego przeglądu zagadnień intensywnie rozwijanych obecnie w domenie gier ze szczególnym uwzględnieniem metod odnoszących się do naśladowania umiejętności cechujących graczy ludzkich oraz kooperacji systemów AI z ludźmi.
W szczególności, dynamicznie rozwijanym obecnie zagadnieniem jest human-machine co-learning and problem solving, czyli problem wspólnego, synergistycznego rozwiązywania problemów (często w postaci iteracyjnej pętli: human-in-the-loop). W tym obszarze mieszczą się także podejścia polegające na odpowiedniej implementacji procesu uczącego nadzorowanego przez agenta AI w kontekście osiągnięcia przez człowieka - obserwatora zamierzonego celu nauki, np. gry w daną grę, rozwiązywania określonego rodzaju problemów, czy skutecznego postępowania w określonych sytuacjach. Drugi kluczowy nurt badań dotyczy implementacji paradygmatu human-like playing opierającego się na idei naśladowania umiejętności kognitywnych posiadanych przez ludzi oraz ich wykorzystania podczas gry (ogólniej: w trakcie rozwiązywania problemów decyzyjnych). Trzecim rozważanym przeze mnie obszarem będą Gry Obronne mające zastosowanie w zagadnieniach bezpieczeństwa publicznego.
Dr hab inż. Piotr Skrzypczyński jest profesorem nadzwyczajnym Politechniki Poznańskiej, kierownikiem Zakładu Automatyki i Robotyki w Instytucie Automatyki i Inżynierii Informatycznej (IARiII). Absolwent kierunku Automatyka i Robotyka, uzyskał stopień doktora (1997) oraz doktora habilitowanego (2007) w zakresie Robotyki na Wydziale Elektrycznym Politechniki Poznańskiej.
Od roku 1997 kieruje Laboratorium Robotów Mobilnych IARiII. Kierował kilkoma projektami badawczymi dotyczącymi robotów autonomicznych oraz zagadnień percepcji otoczenia i wnioskowania o scenie działania robotów.
Dr hab inż. Piotr Skrzypczyńsk jest autorem lub współautorem ponad 160 artykułów naukowych w czasopismach (między innymi Engineering Applications of Artificial Intelligence, Advanced Robotics, Applied Mathematics and Computer Science, Machine Vision and Applications, Journal of Field Robotics, IEEE Sensors Journal) oraz materiałach konferencyjnych. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień autonomii robotów, przetwarzania danych sensorycznych oraz zastosowań sztucznej inteligencji w robotyce.
AI/ML w robotyce i systemach autonomicznych (Piątek 9.30-10.15) [Slajdy] [Streszczenie]
Celem wykładu jest pokazanie roli uczenia maszynowego oraz wybranych innych aspektów sztucznej inteligencji we współczesnej robotyce, a także roli, jaką odegrać może robotyka w rozwoju AI oraz jej praktycznych aplikacji. Współczesna robotyka zostanie scharakteryzowana jako dyscyplina naukowa ściśle powiązana z informatyką. Wskazane zostaną nowe możliwości jakie daje uczenie maszynowe oraz zwiększenie dostępności danych treningowych i nowych narzędzi programowych oraz sprzętowych.
Przedstawiony zostanie zwięzły przegląd najpopularniejszych obszarów zastosowań uczenia maszynowego w robotyce oraz innych systemach autonomicznych (np. wspomaganie kierowców) wraz z typowymi dla tych obszarów paradygmatami uczenia maszynowego. Następnie, w kontekście specyficznych potrzeb i ograniczeń charakterystycznych dla robotyki zaprezentowane zostaną nowe koncepcje uczenia maszynowego aplikowane do systemów autonomicznych (np. deep reinforcement learning, koncepcja interactive perception). Wykład zakończy omówienie najważniejszych wyzwań naukowych i aplikacji praktycznych współczesnej robotyki oraz związanych z nimi otwartych problemów AI, a szczególnie uczenia maszynowego.
Janusz Kacprzyk ukończył studia na Politechnice Warszawskiej w 1970 r., uzyskując tytuł magistra inżyniera elektroniki ze specjalnością automatyka i informatyka, w 1977 r. obronił doktorat z analizy systemowej, a w 1991 r. habilitację z informatyki w Instytucie Badań Systemowych PAN. Od 1997 r. jest profesorem tytularnym, od 2001 r. członkiem korespondentem PAN, a od 2010 r. członkiem rzeczywistym PAN. Jest członkiem Academia Europaea i European Academy of Sciences and Arts, a także członkiem zagranicznym Hiszpańskiej Królewskiej Akademii Nauk Ekonomicznych i Finansowych (RACEF), Bułgarskiej Akademii Nauk i Finnish Society of Sciences and Letters.
Janusz Kacprzyk jest doktorem honoris causa 4 uczelni na Węgrzech, Bułgarii i Finlandii. Otrzymał tytuły Fellow IEEE, IET, EurAI, IFSA i SMIA. Za osiągnięcia naukowe otrzymał w 2006 r. jako pierwszy Polak jedno z najwyższych odznaczeń IEEE CIS, Pioneer Award in Fuzzy Systems, za pionierskie prace nt. programowania dynamicznego w warunkach rozmytości, oraz w 2007 r. IEEE CIS Silicon Valley Chapter Pioneer Award za prace nt. granularności informacji i obliczenia na słowach. Ponadto, w 2006 r. otrzymał 6th Kaufmann Award and Gold Medal za pionierskie prace nt. logiki rozmytej w ekonomii i zarządzaniu. Był też laureatem wielu innych nagród stowarzyszeń międzynarodowych i polskich. Pełnił funkcję Prezydenta IFSA, a także wiele funkcji IEEE CIS, np. przewodniczącego Komisji Nagród, Komisji Fellowów itp. Jest Prezesem Polskiego Towarzystwa Badań Operacyjnych i Systemowych oraz Wiceprezesem ds. Nauki Polskiego Towarzystwa Informatycznego.
Jego zainteresowania badawcze koncentrują sią na zastosowaniu metod sztucznej inteligencji i inteligencji obliczeniowej, głównie logiki rozmytej i obliczeń ewolucyjnych, a także metod technologii lingwistycznych, w analizie danych, odkrywaniu wiedzy, podejmowaniu decyzji i sterowaniu, robotyce mobilnej, zastosowaniu oraz modelowaniu matematycznym systemów. Jest autorem 6 książek (3 w renomowanych wydawnictwach światowych), ok. 100 artykułów w czasopismach z IF oraz ponad 400 innych prac naukowych. Wypromował 11 doktorów z Polski, Chin i USA. Jest redaktorem naczelnym 7 serii książkowych w wydawnictwie Springer.
Międzynarodowy kontekst oczekiwań wobec sztucznej inteligencji i wpływ na polskie środowisko badawcze (Czwartek 10.30-12.00)
W pierwszej części prof. Janusz Kacprzyk wygłosi krótki wykład na temat panelu. [Slajdy]
Przedstawienie zachodzących zmian w postrzeganiu sztucznej inteligencji, pojawienie się nowych zastosowań oraz próba zdiagnozowania przyczyn obecnego wzrostu zainteresowania. Konsekwencje ekonomiczne i społeczne prowadzonych badań w zakresie sztucznej inteligencji. Przegląd najważniejszych, wybranych manifestów oraz strategii narodowych (główne priorytety i różnice). Dyskusja głównych kierunków badań proponowanych w tych dokumentach. Projekty europejskie konsorcjów badawczych (np. ELIS i CLAIRE). Nowe formy organizacyjne dla wsparcia badań w sztucznej inteligencji.
Dyskusja będzie moderowana przez prof. Janusza Kacprzyka i Jerzego Stefanowskiego
Profesor Jacek Koronacki jest Dyrektorem Instytutu Podstaw Informatyki PAN. Jest autorytetem w dziedzinie analizy statystycznej i uczenia maszynowego. Jego zainteresowania badawcze obejmują współtworzenie oraz zastosowania tych metod, zwłaszcza w bioinformatyce. Do niedawna wykładał w IPI PAN, na Politechnice Warszawskiej i innych uczelniach w Polsce, w USA, Australii i Argentynie. Jest członkiem (Fellow) brytyjskiego Instytutu Matematyki i Jej Zastosowań.
Aspekty finansowo-organizacyjne realizacji przedsięwzięć AI w Polsce (Czwartek 12.30-14.00)
Wychodząc od diagnozy sytuacji obecnej, dyskusja dotyczyć będzie zarysowania pożądanych, przyszłych modeli: nauczania wyższego w obszarze AI; organizacji badań w obszarze AI, dającej szanse na umiędzynarodowienie tych badań; transferu wyników badań do przemysłu
Dr hab inż. Piotr Skrzypczyński jest profesorem nadzwyczajnym Politechniki Poznańskiej, kierownikiem Zakładu Automatyki i Robotyki w Instytucie Automatyki i Inżynierii Informatycznej (IARiII). Absolwent kierunku Automatyka i Robotyka, uzyskał stopień doktora (1997) oraz doktora habilitowanego (2007) w zakresie Robotyki na Wydziale Elektrycznym Politechniki Poznańskiej.
Od roku 1997 kieruje Laboratorium Robotów Mobilnych IARiII. Kierował kilkoma projektami badawczymi dotyczącymi robotów autonomicznych oraz zagadnień percepcji otoczenia i wnioskowania o scenie działania robotów.
Dr hab inż. Piotr Skrzypczyńsk jest autorem lub współautorem ponad 160 artykułów naukowych w czasopismach (między innymi Engineering Applications of Artificial Intelligence, Advanced Robotics, Applied Mathematics and Computer Science, Machine Vision and Applications, Journal of Field Robotics, IEEE Sensors Journal) oraz materiałach konferencyjnych. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień autonomii robotów, przetwarzania danych sensorycznych oraz zastosowań sztucznej inteligencji w robotyce.
AI w robotyce i systemach autonomicznych oraz powiązane zastosowania (Piątek 10.15-11.00)
Dominik Ślęzak uzyskał stopień doktora nauk matematycznych w zakresie informatyki w 2002 r. na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego. We wczesnych latach pracował jako asystent w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych. W 2003-2006 r. pracował jako adiunkt (assistant professor) na uczelni University of Regina w Kanadzie. Współpracował też (jako adjunct professor) z uniwersytetami McMaster i York. W 2008 r. wrócił do Polski i podjął pracę na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie jest obecnie profesorem UW w Instytucie Informatyki. W 2011 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie informatyki w Instytucie Podstaw Informatyki Polskiej Akademii Nauk.
Dominik stawia sobie za główny cel łączenie aktywności akademickiej z udziałem w projektach komercyjnych. W 1999 r. został współzałożycielem polskiej firmy QED Software, specjalizującej się w łatwo interpretowalnych metodach eksploracji danych. W 2005 r. został współzałożycielem amerykańsko-kanadyjskiej firmy Infobright, rozwijającej własny analityczny silnik bazodanowy, której technologia służąca do przybliżonych obliczeń na dużych danych (tzw. granular analytics) została w 2017 r. wykupiona przez firmę Security On-Demand. Obecnie, poza zaangażowaniem na Uniwersytecie Warszawskim i w QED Software, pracuje on również jako dyrektor naukowy (chief scientist) w Security On-Demand i doradza w kilku projektach unijnych.
Dominik jest współautorem ponad 200 prac naukowych i współwynalazcą w sześciu patentach przyznanych w USA. Współorganizował ponad 20 konferencji naukowych w Europie, Azji i obu Amerykach. Wygłosił ponad 20 wykładów plenarnych na konferencjach międzynarodowych, w tym na kongresie WI-IAT 2015 w Singapurze. Jest współredaktorem (associate editor) kilku czasopism naukowych, był również jednym z redaktorów-założycieli serii CCIS wydawnictwa Springer. W 2012-2014 r. był prezesem towarzystwa International Rough Set Society. Obecnie pełni funkcje wiceprzewodniczącego zespołu IEEE CS Technical Committee on Intelligent Informatics oraz wiceprezesa Polskiego Stowarzyszenia Sztucznej Inteligencji.
„Society-in-the-loop” – AI w służbie społeczeństwu (Piątek 11.30-12.45)
W dobie dyskusji nad rosnącym znaczeniem sztucznej inteligencji w życiu codziennym, nieco ironiczne tłumaczenie hasła „human-in-the-loop” mogłoby odnosić się do pętli zaciskanej przez AI na ludzkich gardłach. Choć oczywiście debata nad potencjalnymi zagrożeniami związanymi z wszechobecnością sztucznej inteligencji jest w pełni uzasadniona, warto również pamiętać o jej jasnych stronach, w tym o korzyściach płynących z jej zastosowań dla społeczeństwa.
Podczas panelu spróbujemy odpowiedzieć na kilka pytań związanych z dziedzinami o dużym znaczeniu społecznym, takimi jak zdrowie, bezpieczeństwo i dostęp do informacji, w których metody AI wydają się szczególnie przydatne i pożądane. Omówimy też niektóre z naukowych i technicznych wyzwań, których przezwyciężenie jest ważne dla osiągnięcia bardziej kompletnej, w pozytywnym znaczeniu, symbiozy pomiędzy ludźmi oraz systemami inteligentnymi.
Odnośnie powyższych przykładowych dziedzin zastosowań, skoncentrujemy się zarówno na ich aspektach globalnych, związanych z analizą potrzeb i zachowań całych grup społecznych, jak i na idei personalizacji, której mądre wprowadzenie może pozwolić na dostosowanie globalnych rozwiązań do specyfiki wymagań i możliwości poszczególnych użytkowników. Odnośnie zaś przykładowych wyzwań, dyskusja obejmie dążenie do tzw. „ludzkości” sztucznej inteligencji, czyli zrozumiałego zachowania i łatwej interpretacji wyników działania technik AI, a także problematykę pozyskiwania przez system sygnałów i informacji płynących od człowieka.
Tematyka panelu będzie nawiązywała także do czwartkowych wykładów Włodzisława Ducha, w zakresie interfejsów mózg-komputer i ich znaczenia dla medycyny oraz zastosowań informatyki afektywnej, jak i Jacka Mańdziuka, w zakresie znaczenia gier dla współczesnego społeczeństwa, w płaszczyznach nie tylko rozrywki, lecz także edukacji i wsparcia dla samodoskonalenia.
Nawiążemy również do szczególnych potrzeb i oczekiwań społeczeństwa polskiego. Omówimy bariery, na jakie projekty wykorzystujące AI mogą napotykać w naszym kraju pod względem technicznym (np. specyfika języka polskiego), organizacyjnym, jak i tym czysto ludzkim.
Profesor i wicedyrektor d/s nauki w Instytucie Informatyki Politechniki Poznańskiej. Specjalizuje się w sztucznej inteligencji, w szczególności w rozpoznawaniu obrazów, uczeniu maszynowym i optymalizacji. Autor ponad 100 artykułów naukowych i 4 książek w tych obszarach, stypendysta Fulbrighta, ma za sobą staże naukowe w University of California i Massachusetts Institute of Technology. Realizował projekty badawcze i badawczo-wdrożeniowe dotyczące wspomagania diagnostyki medycznej, analizy dużych danych, modelowania złożonych systemów oraz automatycznej syntezy i optymalizacji oprogramowania.
Więcej informacji na http://www.cs.put.poznan.pl/kkrawiec/
Stan środowiska badawczego AI w Polsce i kierunki jego rozwoju oraz integracji (Piątek 13.00-14.15)
Podczas panelu zamierzamy zastanowić się nad tym jak skoncentrować wysiłki i wzmocnić współpracę krajową pomiędzy ośrodkami krajowymi, aby zapewnić większą widoczność naszego środowiska i stanowić silniejszą konkurencję dla innych ośrodków w świecie. Będziemy rozmawiać zarówno o formach współpracy, jak i o obszarach badań w obrębie AI. Istotnym wątkiem dyskusji będzie też współpraca z przemysłem.
Biznes wobec AI: wielka szansa czy nieuniknione przeznaczenie? Rola uczelni i ośrodków badawczych z perspektywy przemysłu
W ramach sesji wystąpią przedstawiciele paru firm działających na polskim rynku. Podczas prezentacji przedstawią oni stanowisko dotyczące hasła “Biznes wobec AI: wielka szansa czy nieuniknione przeznaczenie? Rola uczelni i ośrodków badawczych z perspektywy przemysłu”. Prezentacje w pierwszej części będą dotyczyć profilu danej firmy oraz napotkanych problemów oraz wyzwań dotyczących sztucznej inteligencji i uczenia maszynowego. Następnie prelegenci będą starali się odpowiedź na pytanie czy sztuczna inteligencja jest dla reprezentowanej firmy wielką szansą czy nieuniknionym przeznaczeniem. W ostatniej części prezentacje będą dotyczyć spojrzenia firm na rolę uczelni i ośrodków badawczych w kontekście rewolucji AI.
Sesja zostanie zakończona otwartą dyskusją.
dr hab. inż. Krzysztof Dembczyński